Proboszcz parafii Stella Maris (Gwiazdy Morza) w Heringsdorf-Zinnowitz oraz Dyrektor Domu St. Otto – Ośrodka Wczasów Rodzinnych i Miejsca Spotkań Archidiecezji Berlińskiej w Zinnowitz opowiedział nam o sobie i swojej pracy.
Urodziłem się w 1963 roku. Pochodzę z Brandenburgii, dorastałem w Poczdamie. Studiowałem w Magdeburgu, Erfurcie i Neuzelle. Po studiach, w roku 1990 otrzymałem święcenia kapłańskie. Początkowo byłem wikarym w Hennigsdorf koło Berlina, duszpasterzem młodzieży Ośrodka Kształcenia Młodzieży w Alt-Buchhorst, katolickim harcerzem w Berlinie oraz duszpasterzem ministrantów. W roku 2000 zostałem proboszczem Parafii St. Marien-Liebfrauen w Berlinie-Kreuzberg. W 2012r. zostałem proboszczem na Uznamie oraz dyrktorem Ośrodka St. Otto. Od listopada będę przeniesiony i zostanę proboszczem w Parafii St. Georg w Berlinie-Pankow
Priorytetem w mojej pracy jest duszpasterstwo urlopowiczów, opieka nad rodzinami, grupami dzieci i młodzieży oraz gośćmi w St. Otto. Oprócz tego wykonuję wszystkie zadania jakie są w takiej małej rozproszonej parafii. Prowadzę również lekcje religii i katechezę dzieci pierwszokomunijnych oraz osób przygotowujących się do sakramentu bierzmowania. Żałuję, że tylko niewielka liczba osób przygotowuje się do przyjęcia tych sakramentów.
Starsi parafianie to przeważnie ludzie z byłych wschodnich terenów Niemiec, które obecnie należą do Polski i Czech (Śląsk i Sudety).Część parafian to przybysze z innych obszarów byłego NRD. Po zjednoczeniu na teren parafii przybyli również ludzie z zachodnich krajów związkowych, którzy przenieśli się na wyspę ze względów zawodowych.
Nasza parafia współpracuje z ewangelicką wspólnotą w Zinnowitz w Heringsdorf i w Ahlbeck. Jest to ścisła i długotrwała współpraca. Wspólnie organizujemy: nabożeństwa ekumeniczne, opiekę nad osobami starszymi w Centrum Seniora przy Caritas w Heringsdorfie, tygodnie Biblii, wspólne „Akcje Kolędników” czy spotkania adwentowe seniorów.
W niemieckich parafiach służba liturgiczna jest powierzana świeckim i w dużym zakresie także kobietom. Od lat dziewięćdziesiątych dziewczęta są także dopuszczane jako ministranci, a kobiety pracują jako funkcjonariusze kościelni. Posługa ta obejmuje rozdzielanie Komunii, przynoszenie Komunii chorym, a także prowadzenie nabożeństw majowych, modlitwy różańcowej, drogi krzyżowej. W przyszłości być może powierzone zostanie kobietom prowadzenie nabożeństwa Słowa Bożego w niedzielę, jeśli na miejscu nie będzie kapłana.
Parafie rzymskokatolickie w Niemczech raczej nie prowadzą bezpośrednio charytatywnych instytucji socjalnych, takich jak domy seniorów czy szpitale. Funkcję tą przejmuje związek Caritas, który oczywiście współpracuje z parafiami. Caritas utrzymuje punkty socjalne, poradnie, itd. Parafie natomiast prowadzą przedszkola, (np. w Wolgast) oraz szkoły katolickie. Na naszym terenie szkół takich nie ma. Szkoły katolickie prowadzone są pod patronatem arcybiskupstw. Archidiecezja utrzymuje też Ośrodek Wczasów Rodzinnych i Miejsce Spotkań w Zinnowitz, w którego kaplicy i pomieszczeniach ma siedzibę parafia.
Współpraca z parafianami odbywa się poprzez organy parafii, którymi są Rada Parafialna oraz Zarząd Kościoła. Gremia te wybierane są co cztery lata. Kandydaci są wskazywani przez członków wspólnoty i przez proboszcza, a następnie zatwierdzani w wyborach. W Zarządzie Kościoła – proboszcz jest przewodniczącym, natomiast w Radzie Parafialnej przewodniczącym jest osoba świecka.
Od lat dziewięćdziesiątych utrzymujemy oficjalne kontakty z polskimi sąsiadami, w szczególności z parafią pw. św. Wojciecha w Świnoujściu-Warszowie oraz z parafią w Międzyzdrojach. Są to przede wszystkim kontakty osób duchownych. Były wzajemne zaproszenia na nabożeństwa i święta parafialne. Wymiana i kontakty między członkami wspólnot byłyby wysoce pożądane ale jak na razie z powodu bariery językowej są one ograniczone. W tym roku w okresie letnim rozpoczął się projekt, polegający na prowadzeniu mszy w języku niemieckim w sobotę wieczorem w Świnoujściu oraz nabożeństw po polsku w Heringsdorfie. Efekty tego projektu wymagają analizy i oceny.
Oprócz pełnoetatowych polskojęzycznych pracowników duszpasterskich jak dr Gregor Ploch w Zinnowitz (teolog świecki), ks. Maciej Domański (od listopada duchowny odpowiedzialny na Uznam) i proboszcz Klein, jest u nas niemała część polskich członków parafii, których trzeba zaktywizować, aby z naszej strony przyczyniać się do powodzenia ożywionej wymiany. Nasi katolicy mogą być z pewnością wzmacniani i zachęcani poprzez doświadczenia jeszcze stosunkowo nienaruszonego tradycyjnego życia kościelnego po polskiej stronie. My natomiast, w niewielkiej ilości pośród rozległego niewierzącego otoczenia, możemy dawać świadectwo poprzez przeżywaną wierność wierze, która wymaga determinacji i świadomego wyznania.